Cahit Külebi (1917-1997) 20 Aralık 1917’de Tokat’ın Zile ilçesi Çeltek köyünde doğmuş olan sanatçı, Sivas Lisesinden mezun olmuş ve İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirmiştir. Bir süre öğretmenlik yapmış ve Milli Eğitim müfettişi olmuştur. İsviçre’ye kültür ataşesi ve öğrenci müfettişi olarak atanmış ve yurda dönünce Milli Eğitim Bakanlığı Başmüfettişliği ve Kültür müsteşar yardımcılığı görevlerinde bulunmuştur. 1972’de emekliye ayrılmıştır. Emekliliğinden sonra Türk Dili Kurumu’nda çalışmış ve bu kurumun Genel Yazman’ı olmuştur. 20 Haziran 1997 tarihinde Ankara’da ölmüştür. Edebi Kişiliği: 1940 nesli içinde kendi üslubunu bulduktan sonra yenilik içinde koşmayan, yeni şiirin özellikleri ile gelenekselliği başarıyla birleştirerek memleket şiirleri yazan önemli bir şairimizdir. Yazdığı şiirleri; memleket, aşk ve destansı şiirler olarak üç grupta inceleyebileceğimiz şair, şehirlerde yaşamasına rağmen köyünden kopmamış ve köylerin zenginliklerinden faydalanmış nadir sanatçılarımızdandır. “Halk, doğa ve kadınlar” yazdığı şiirlerinin temelini oluşturmaktadır. Cahit Külebi heceye yakın bir serbest mısra üslubuyla, sade ve temiz bir dille, kendine özgü, doğal ve Karacaoğlan’ı andıran bir içtenlikle eserlerini meydana getirmiştir. “Yeni romantizm” olarak adlandırılmış, hayalle değil gerçekle ilintili, fertçi değil toplumcu bir anlayışla eserlerini kaleme alan Külebi şiirlerinde iyimser, neşeli, hüzünlü ve gerçekçi bir havadadır. Kısaca özetleyecek olursak; Nazmi Cahit takma adını kullanmıştır. Şiirlerinde halk edebiyatı olanaklarından yararlanmıştır. Bir saz şairi içtenliğiyle şiir yazmıştır. Romantik, duygulu, lirik şiirleri ile tanınmıştır. Şiirlerinde Anadolu gerçeklerini, yurdun değişik manzaralarını yansıtmak istemiştir. Anılarını ve çocukluk izlenimlerini şiirlerinde işlemiştir. Biçimin serbest olması gerektiğini savunmuş, heceyi pek kullanmamıştır. Kafiyeyi ahenk oluşturmak için kullanmıştır. Şiirlerinde yeni bir romantizm oluşturduğunu söylese de çoğunlukla realist unsurlar ağır basar. Halk türküleri ve deyişleri şiirlerinin temelini oluşturur. Milli sanat, şiirlerinin ana kaynağıdır. Eserleri: Şiir: Adamın Biri, Rüzgâr, Atatürk Kurtuluş Savaşı’nda, Türk Mavisi, Süt, Yeşeren Otlar, Yangın, Güz Türküleri Anı: İçi Sevda Dolu Yolculuk Düzyazı: Şiir Her Zaman