Erdem Beyazıt (1939-2008) 1939’da Maraş’ta doğan sanatçı, ilkokul ve lise öğrenimini doğduğu yerde tamamlamıştır. Yüksek öğrenimine 1959 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinde başlamış; ancak geçim sıkıntısı yüzünden 1961’de öğrenimini devam mecburiyeti olmayan Ankara Hukuk Fakültesine naklederek askere gitmiştir. Askerlik dönüşü ise fakülte değiştirerek yüksek öğrenimini Ankara Üniversitesi DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamlamıştır. Edebiyat öğretmenliği kütüphane müdürlüğü, genel sekreter, başkan yardımcılığı gibi görevlerde bulunan sanatçı aynı zamanda milletvekili seçilerek meclise de girmiştir. Çeşitli dergilerin yönetimini de üstlenen Erdem Bayazıt, 5 Temmuz 2008 tarihinde İstanbul’da vefat etmiştir. Edebi Kişiliği: Toplumcu bir anlayışla, lirik duygularla, tok, kavgacı bir anlayışla söylediği şiirleri vardır. Birçok şiirinde İslami bir duyarlılık olan şair tasavvuftan çokça yararlanmıştır. En ünlü şiiri Sebep Ey’de her şeyin tek ve mutlak sebebinin Allah olduğunu dile getirir. Şiirlerinde şehrin yapmacık ortamından kaçış, zulme haksızlığa başkaldırı, resmî ideoloji ve sloganlara bir karşı çıkış bulunur. Erdem Beyazıt çok az yazan bir sanatçıdır. O şiirin zamanı geldiğinde kendiliğinden dışarı çıkacağına inananlardandır. Biçimsel açıdan serbest yazan bir şairdir. Kısaca özetleyecek olursak; Mistik şairlerden biridir, İkinci Yeni’nin anlatım olanaklarını İslami öğelerle birleştirerek geliştirmiştir. İslam estetiğinin biçimlendirdiği kapalı ve imgeci bir söylem ortaya koymuştur. Daha çok endüstri toplumunun parçaladığı insanı dinsel duyarlılığa davet eden şiirler yazmıştır. Eserleri: Şiir: Sebep Ey, Risaleler, Şiirler Gezi: İpek Yolundan Afganistan’a