Koşuk Eski Türklerde eğlencelerde söylenen, genellikle aşk, doğa ve yiğitlik konularını işleyen, “kopuz” adı verilen çalgı eşliğinde söylenen şiirlere “koşuk” adı verilir. Eski Türkler yılda bir kez, belli dönemlerde, “sığır” adını verdikleri kutsal av törenleri düzenlerlerdi. “Şölen” adı verilen ziyafetlerde ve kazanılan savaşlardan sonra bütün boyların erkekleri bir araya gelerek eğlenirdi. Koşukların Genel Özellikleri: Hece vezniyle söylenen bu şiirlerde genellikle yarım kafiye kullanılmıştır. Dörtlük nazım birimiyle yazılan bu şiirlerin uyak düzeni (aaab cccb dddb) şeklindedir. Koşuk; söyleyiş biçimi, söylenme ortamı, zamanı ve şekil özellikleri bakımından, Âşık edebiyatı nazım şekillerinden koşma’yla; Divan edebiyatı nazım şekillerinden gazel ile büyük benzerlikler göstermektedir. Koşuk Örneği Kızıl sarığ arkaşıp Yipkin yaşıl yüzkeşip Bier bier kerü yürkeşip Yalnguk anı tanglaşur Alın töpü yaşardı Unıt otın yaşurdı Kölnin suvın küşerdi Sığır buka möngreşür Kulan tükel kamıttı Akar sukak yumuttı Yaylag tapa emitti Tizig turup sekrişür Günümüz Türkçesiyle: Kızıl ve sarı ardı ardına yerden bitiyor Mor ile yeşil yüz yüze geliyor Ve birbirlerine sarılıyorlar İnsan bu renk cümbüşünü görünce hayretler içinde kalıyor. Yamaçlar ve tepeler yeşerdi Kuru otları gizleyip Göllerin suyunu taşıdılar Sığırlar ve boğalar sevinçlerinden böğrüşüyorlar Bahar yaban atlarını iyice coşturdu Dağ keçilerini ve geyikleri bir araya getirdi. Bunlar otlamak için yaylalara yöneldiler Sıra sıra dizilip hoplayıp zıplıyorlar Kaşgarlı Mahmut / Divanü Lügat-it Türk
Bu siteyi kim kurmuşsa bu bilgilerin buraya koyulmasında kimin emeği varsa hepsinin ellerine sağlık. Çalışkan bir öğrenci değilim ama sınavdan 85 aldım, Allah razı olsun.Yanıtla
Öncelikle bu siteyi kurandan Allah razı olsun. Allah ne muradı varsa versin. Allah iki cihanda tuttuğunu altın etsin.Yanıtla