Öne Çıkanlar Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati döneminde yazdıkları halde bu topluluklara katılmayan sanatçılardır. Bu sanatçılar şunlardır: AHMET RASİM (1864 – 1932) Fıkra, makale ve anılarıyla tanınır. Çocukluğunu, basın hayatını, İstanbul’un günlük yaşantılarını başarılı bir üslupla anlatmıştır. Eserleri: Fıkra: Eşkâl-i Zaman, Şehir Mektupları Anı: Gecelerim, Falaka, Gülüp Ağladıklarım Roman: Hamamcı Ülfet Söyleşi: Ramazan Sohbetleri, Muharrir Bu Ya Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Ahmet Rasim Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri HÜSEYİN RAHMİ GÜRPINAR (1864 – 1944) Servet-i Fünuncuların etkili olduğu bir dönemde bu topluluğa girmemiştir. Ahmet Mithat Efendi’nin “halk için roman” anlayışına uygun eserler vermiştir. İlk romanı “Şık” ile tanınmış ve sevilmiştir. Halkın diliyle (Özellikle mahalle kadınlarının dili) ve mizahi bir üslupla halkı aydınlatıcı romanlar yazmıştır. Romanlarında İstanbul halkının örf, adet, gelenek ve göreneklerini ve yaşayışını yansıtmıştır. Romanlarındaki kahramanlarını yetiştikleri ortamın diliyle konuşturur, sosyal çevresiyle birlikte anlatır. Alafranga yaşama özenen züppe tipleri, şöhret meraklılarını, batıl inançlara düşkün insanları mizahi bir üslupla eleştirmiştir. Natüralizmden etkilenmiştir. Eserleri: Roman: Şık, Şıpsevdi, İffet, Mürebbiye, Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdivaç, Gulyabani, Nimetşinas, Metres, Ben Deli Miyim?, Mutallaka, Kaynanam Nasıl Kudurdu, Evlere Şenlik, Utanmaz Adam, Mezarından Kalkan Şehit Hikâyeleri: Kadınlar Vaizi, Namusla Açlık Meselesi, İki Hödüğün Seyahati, Melek Sanmıştım Şeytanı, Meyhanede Hanımlar, Gönül Ticareti Tiyatro: Hazan Bülbülü, Kadın Erkekleşince Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Hüseyin Rahmi Gürpınar Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri