Öne Çıkanlar AHMET HAŞİM (1884 – 1933) 1909’da Fecr-i Aticilere katılmıştır. Fecr-i Ati topluluğu dağıldıktan sonra da yoluna devam etmiştir. Fecr-i Ati topluluğunun ve modern Türk şiirinin en önemli şairlerindendir. “Şiir Hakkında Bazı Mülahazalar” başlığı altında şiir anlayışını açıklamıştır. Saf şiir anlayışına bağlı kalmıştır. Şiirde konudan çok, söyleyişi önemser. Gerçek şiir ona göre herkesin kendisine göre yorumlayabileceği şiirdir. Şiiri duyulmak için yazılan sözden çok musikiye yakın bir tür olarak görür. Önceleri Arapça ve Farsçayla yüklü bir dili varken, zamanla Türkçe ağırlıklı bir dile yönelir. Şiirlerinde aşk ve doğa, çocukluk anıları, gerçek hayattan kaçış konuları egemendir. Güneşin doğuşu ve batışı, göl, kızıl renkler, akşam onun şiirlerinde sıkça yer bulur. Bütün şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmıştır. Sembolizmden ve empresyonizmden etkilenmiştir. “Sanat için sanat” anlayışına bağlıdır. Fıkra, sohbet gezi yazısı türlerinde de önemli eserler vermiştir. Eserleri: Şiir: Piyale, Göl Saatleri Sohbet: Gurabahane-i Laklakan (Fıkra özelliği de gösterir) Fıkra: Bize Göre (Bu kitaptaki bazı metinler deneme türü içerisinde değerlendirilmektedir.) Gezi yazısı: Frankfurt Seyahatnamesi Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Ahmet Haşim’in Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri TAHSİN NAHİT (1887 – 1919) Fecr-i Ati topluluğu şairi ve oyun yazarıdır. Bireysel konulu şiirler yazmıştır. Şiirleri sanat gücü bakımından çok güçlü değildir. Şiirleri Ahmet Haşim etkisindedir. “Adalar, Kamer ve Zühre şairi” olarak tanınmıştır. Genelde kadın ve aşk temalarını işlemiştir. Tiyatroyla da yakından ilgilenmiştir. Tekniği zayıftır. Eserleri: Şiir: Ruh-i Bikayd Tiyatro: Hicranlar, Jön Türk, Firar, Aşkımız, Sanatkârlar, Ben Başka, Talak, Kırık Mahfaza, Osman-ı Sani, Kösem Sultan EMİN BÜLENT SERDAROĞLU (1886 – 1942) Galatasaray futbol takımının ilk kaptanıdır ve kurucuları arasındadır. Fenerbahçe ile oynanan ilk maçta ilk golü atmıştır. Fecriati Döneminde “destansı” yönü ağır basan epik şiirler yazmıştır. Hem bireysel hem de toplumsal konularda şiirler yazmıştır. Şiirlerinde benzetme ve istiarelere gereğinden çok yer vermiştir. Victor Hugo’nun “Mavi Gözlü Yunan Çocuğu” adlı şiirine karşı yazmış olduğu “Kin” şiiriyle tanınmıştır. Eserleri: Şiir: Kin, Hatay’a Selam, Dev Şarkısı MÜFİT RATİP (1887 – 1920) Fecriaticiler arasında tiyatro türünde en başarılı sanatçıdır. Tiyatroda teknik bakımdan en iyi eserleri, tiyatroyla ilgili eleştirileri o yazmıştır. Eserleri: Oyun: Sayfiyede, Zincir, Bir Buhran, Kadın Pençesi ŞAHABETTİN SÜLEYMAN (1885 – 1919) Tiyatroları teknik açıdan zayıftır. Aşk temasını işlemiştir. Konuşma diline yakın bir dil kullanmıştır. Eleştiri yazılarıyla öne çıkmıştır. Edebiyat tarihiyle ilgili eserler de yazmıştır. Eserleri: Oyun: Fırtına, Aralarında, Karun, Avdet, Aziz Katil, Kül ve Burgu, Çıkmaz Sokak, Yeni İzdivaçlarda FAZIL AHMET AYKAÇ (1884 – 1967) Hiciv geleneğini mizaha dönüştürmüştür. İğnelemek, alay etmek onun özelliğidir. Eserleri: Kırpıntı, Divançe’i Fazıl, Harman Sonu, Şeytan Diyor ki, Tarih Dersi İZZET MELİH (DEVRİM) (1887 – 1966) Roman ve öykü yazarıdır. Eserleri: Leyla, Tezad, Sermed, Hüzün ve Tebessüm CEMİL SÜLEYMAN (ALYANAKOĞLU) (1886 – 1940) Hikâyelerinde özellikle halk arasından seçilmiş tiplere yer verir. Teknik bakımdan kusurlu olmakla birlikte romanlarındaki psikolojik tahliller başarılıdır. Eserleri: Roman: İnhizam, Siyah Gözler, Kadın Ruhu Öykü: Timsal-i Aşk, Ukde Ayrıca Bkz. Fecr-i Âtî Topluluğunun Oluşumu Fecr-i Ati Beyannamesi Fecr-i Ati Topluluğu (1909-1912) Fecr-i Ati Şiiri Fecr-i Ati Topluluğunun Dağılışı Fecr-i Ati Dönemindeki Bağımsız Sanatçılar