1800 yılında Kayseri-Develi’de (Everek) doğmuş, öğrenimine memleketinde başlayıp İstanbul’da tamamlamıştır. Sultan Abdülmecid döneminde İstanbul’da yedi yıl kalmıştır. Âşık kahvehanelerinde, konaklarda ve hatta sarayda çalıp söylemiştir. Tasavvufa ilgi duymuş, hicivleri yüzünden İstanbul’dan kaçmak zorunda kalmıştır. Bir süre Halep’te bulunduktan sonra memleketine dönmüştür. Hayatının son zamanları yokluk ve sefalet içinde geçmiştir.

Âşık ve Divan tarzı şiirler yazmış, sistemin aksayan yönlerini hicvetmiştir. Beşeri duyguları sağlam bir dil ve içten bir anlatımla şiirleştirmiştir. 1866 yılında ölmüştür.

Gönül senden geçer yardan geçemez

Bağlanmış ikrara kavi özlüyüm

Her sözüm dinleyen özüm seçemez

Sırat köprüsünden ince sözlüyüm

 

Benim sözüm çürük değil sağ gibi

Çürük sözler erir akar yağ gibi

Üzerinden kervan geçer dağ gibi

Yokuşluyum sanma beni düzlüyüm

 

Yolcu ateş yakmak ile yol almaz

Erenlerin dokunduğu çul yanmaz

Cehennemde günah yanar kul yanmaz

Ben günahtan sürmelenmiş gözlüyüm

 

Seyranı aradım onu her yerde

Âşk-ı hakikatla düştüm bu derde

Tuttum günahımdan yüzüme perde

Rabbim divanında kara yüzlüyüm

Seyrani