Sözcüklere küçüklük anlamı katmak için sözcüklerin sonuna belli ekler getirilerek yapılır.

1. Adlarda Küçültme: (-cik, -ceğiz)

Bir varlığın küçük olduğunu anlatmak için o varlığı karşılayan adın sonuna küçültme eklerinden biri getirilerek yapılır.

tepecik, derecik, adacık, yavrucuk, kuzucuk, bebe(k)cik, yapra(k)cık, kedicik, kadıncağız, yavrucağız…

Bazen, eklendiği sözcüğe sevgi anlamı katar:

Dedeciğim, seni çok özledim!

Bazen, eklendiği sözcüğe acıma anlamı katar:

Adamcağız kaç gündür açmış.

Bazen, eklendiği sözcüğü tür adı veya özel ad yapar:

Çocuğun gözünde arpacık çıkmış.

Kızılcıklar oldu mu, selelere doldu mu?

Her tarafta gelincikler açmıştı.

Kuzguncuk, doğal güzelliklerini hâlâ koruyor.

Çınarcık, Yalova’nın şirin bir ilçesidir.

2. Sıfatlarda Küçültme: (-cik, -cek, -ce, -[i]msi, -[ı]mtırak)

Sıfatların anlamlarını küçültmek için, sıfatın sonuna küçültme eklerinden biri getirilerek yapılır.

kısacık yol, daracık sokaklar, ufa(k)cık çocuk, azıcık su, büyü(k)cek salon, serince bir rüzgâr, uzunca bir yolculuk, ekşimsi yoğurt, mavimtırak bir gömlek…

3. Belirteçlerde Küçültme: (-ce, -cek, -cik)

Belirteçlerin anlamlarını küçültmek için, belirtecin sonuna küçültme eklerinden biri getirilerek yapılır.

Öğretmenimiz, konuyu güzelce özetledi.

Çocuklar, yavaşça dışarı çıktılar.

Yolcular, otobüsten çabucak indi.

Sahilde azıcık dolaşalım mı?

Sahneye çıkan herkes, kısacık konuştu.