Garipçiler (Birinci Yeniciler)

Garipçiler; Orhan Veli, Melih Cevdet Anday, Oktay Rifat Horozcu’nun oluşturduğu bir topluluktur. 1941 yılında Orhan Veli, Oktay Rıfat, Melih Cevdet “Garip” adlı ortak bir kitap yayımladılar. Şiirle ilgili görüşlerini bu yapıtın ön sözünde açıkladılar. Bu ön sözde yerleşik şiir anlayışına meydan okuduklarını açıkladılar.

Onlara göre şiir, her yerde görülen basit şeyleri anlatmalıydı. Alaycı ve nükteciydiler. Aydınları bırakıp halka yöneldiler. Şiirde, ölçü, kafiye, bent gibi durumlar yok sayılmıştır. Serbest şiir egemen olmuştur.

Dil, sürekli bir özleşme ve arınma çabasındadır. Roman ve hikâyede serim, düğüm, sonuç bölümleri umursanmamıştır. Şairaneliğe kaçmadan, mecazsız yazdılar. Soyut temalar yerine ekmek derdi, günlük şeyler işlendi. “ Konunun bayağısı yoktur, ancak işleyişte bayağılık vardır.” diye düşünürler. En çok görülen temalar: yaşama sevinci, tabiat sevgisi, çocukluğa dönüş, ölüm, insan sevgisi, aşktır.

1941 yılından sonra Türk şiirinde görülen ve öncülüğünü Orhan Veli, Melih Cevdet, Oktay Rifat üçlüsünün yaptığı edebiyat akımıdır. Bu üç şair, şiirde sürüp gitmekte olan aşırı duygusallığa, şairaneliğe, basmakalıp söyleyişe baş kaldıran şiirlerini toplayarak Garip adında bir kitap yayımladılar.

Daha sonra “Birinci Yeni” olarak adlandırılmıştır. Bu akım, Orhan Veli’nin 1950 yılındaki beklenmedik ölümüyle sona ermiştir.

Garip akımının (Birinci Yenicilerin) özellikleri:

• Şiirde her türlü kurala ve belirli kalıplara karşı çıkmışlardır.
• Şiirde ölçü, kafiye ve dörtlüğe karşı çıkmışlardır.
• Şiirde şairaneliği, mecazlı söyleyiş ve sanatları kabul etmediler.
• Süslü, sanatlı dile karşı çıkıp sade bir dil kullandılar.
• Şiirde o güne kadar işlenmedik konuları ele aldılar.
• Konuşma dili ile günlük sıradan konuları işlediler.
• İşledikleri konular günlük hayattan sıradan insanların problemleri, yaşama sevinci ve hayattaki bazı garipliklerdir.
• Halk deyişlerinden yararlanmışlar, toplumsal yergiye yer vermişlerdir.
• Şiirde anlaşılmazlık dışlanmış ve anlam, şiirin en önemli niteliği olarak öne çıkarılmıştır. “Şiir, bir bütün hususiyeti edasında olan bir söz sanatıdır ve her şeyden önce manadan ibarettir.”
• İlk çağlarda “İkinci dizenin daha kolay hatırlanması için bir araç olarak kullanıldığına inandıkları ölçü ve uyağı şiirden dışlamış. “Hece ölçüsü de aruz ölçüsü de gereksizdir.” felsefesini ilke edinmişlerdir. Serbest şiir benimsenmiştir.
• Şiirde “tarihinin aç gözünü doyurmuş olan edebi sanatlara” artık gerek olmadığını savunmuşlardır. Onlara göre her türlü söz ve anlatım sanatı bırakılmalıdır.
• Kişiler dünyasını sıradan insanlar veya küçük insan tipi oluşturur.
• “Şiir halka seslenmelidir” anlayışıyla sokağı ve günlük yaşamdaki her şeyi şiire aktardılar.
• Sürrealizm ve dadaizmden etkilenen sanatçılar bilinçaltı, düşler ve çocukluk heyecanları gibi konuları sık kullanmışlardır. Kuralsızlığı kural edinmişlerdir.
• Şairanenilikten kaçınmışlar, günlük konuşma dilini (sade bir dili) kullanmışlardır.
• Şiirin müzik, resim gibi sanatlarla olan ilişkisine son vermişlerdir.
• İroni ve mizah Garipçilerin ayırıcı özelliklerindendir.
• Siyaset dışı kalmışlardır.
• “Şiir duyguya değil, akla seslenmelidir” görüşünü benimseyen sanatçılar, şiirin bütün geleneklerden uzaklaşması gerektiğini ifade etmişlerdir.
• Bütün güzelliği öne çıkarılmıştır.
• “Yaşama sevinci”ni dile getirmişlerdir.
• Şiirde toplumsal aksaklıkları eleştirmişlerdir.
• Söylev havasından uzaklaşmışlar, doğa betimlemelerine başvurmuşlardır.
• Edebiyat eleştirmenlerinin değişik yorumlarına uğrayan Garip akımını Nurullah Ataç ve Sabahattin Eyüboğlu desteklemiş, Ahmet Hamdi Tanpınar ise şiirden uzaklaşma saymıştır.

Topluluğun Sanatçıları:

ORHAN VELİ KANIK  (1914-1950)

• Türk şiirinde iki arkadaşıyla birlikte büyük bir atılım yapmış, yeni bir anlayışın öncüsü olmuştur.
• 1941’de arkadaşlarıyla birlikte yayımladıkları Garip adlı şiir kitabı ve yazdığı önsöz, Türk şiirinde günden güne donmuş olan eski değerleri yıkmış, şiire başka bir açıdan bakılmasını sağlamıştır.
• La Fontaine’den fabl çevirileri yapmıştır.
• Şiire getirdiği ilkeler:
• Ölçüye baş kaldırıp serbest yazmak,
• Kafiyeyi şiir için gerekli görmekten vazgeçmek,
• Şairane duyuları, parlak görüntüleri şiirden silmek,
• Şiiri hayal gücünün kapalı duvarlarından kurtarıp gerçek hayata çıkarmak, yapmacıksız tabii bir söylentiyle, günlük yaşayış içinde halktan insanları yakalamak,
• Her çeşit kelimeyi konuyu şiire sokmak, halk deyişlerinden yararlanmak ve toplumla ilgili yergiye yer vermektir.
• Eserleri:
• Şiir: Garip, Vazgeçemediğim, Destan Gibi, Yenisi, Karşı
• Nesirleri: Sanat ve Edebiyatımız, Bindiğimiz Dal

Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Orhan Veli Kanık Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri

OKTAY RİFAT HOROZCU  (1914-1988)

• Garip akımının temsilcilerindendir.
• Başlangıçta, yeni bir hava içinde, güçlü aşk şiirleri; toplumcu sanat ilkesinden hareketle halk deyimi ve söyleyişlerinden masal ve tekerlemelerden faydalanarak başarılı taşlamalar; sosyal şiirler yazdı.
• Perçemli Sokak adlı kitabıyla birlikte şiir anlayışında büyük değişiklik olmuş II. Yeni şiirine kaymıştır.
• Eserleri:
• Şiir: Yaşayıp Ölmek, Aşk ve Avarelik Üzerine Şiirler, Güzelleme, Karga İle Tilki, Aşk Merdiveni, Denize Doğru Konuşma, Dilsiz ve Çıplak, Koca Bir Yaz

Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Oktay Rifat Horozcu Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri

MELİH CEVDET ANDAY (1915-2002)

• Garip akımının temsilcilerindendir.
• Şiirlerinde toplumsal gerçekliği inceler.
• Daha sonra ilk şiirlerindeki romantizmden sıyrılarak duygulardan çok aklın egemenliğine, güzel günlerin özlemine bırakır.
• Söz oyunlarında arınmış yalın bir dil vardır. Düz yazılarında ise yoğun bir düşünce, şiirsel, esprili, özlü bir dil vardır.
• Fıkra, makale, gezi, roman, tiyatro ve şiir yazmıştır. Çeviriler de yapmıştır.
• Eserleri:
• Şiir: Garip, Rahatı Kaçan Ağaç, Telgrafname, Yanyana

Daha Fazla Ayrıntı İçin Bkz. Melih Cevdet Anday Hayatı, Edebi Kişiliği ve Eserleri