DEKOR: Orta halli döşenmiş bir oturma odası. Karşıda bir kanepe, sağ tarafında başka bir kanepe. (Kanepelerin üzeri değişik örtülerle süslenebilir.)Kanepeleri ortalayacak şekilde bir orta sehpa. Sehpanın üzerinde basit bir iki biblo, bir şekerlik. Ortada bir halı. Kanepelerin karşısına gelecek şekilde konmuş eski model tüplü fazla büyük olamayan bir televizyon. Sol taraftaki duvarda bir büfe ve içindeki kitapların rastgele dizildiği küçük bir kitaplık.
KİŞİLER:
BABA: (Ellili yaşlarda, emekliliği gelmiş bir öğretmen.)
ANNE: (Kırk beş, elli yaşlarında bakımlı, süsüne düşkün bir kadın.)
KIZ: (On üç, on dört yaşlarında. Makyaja, süse, düşkün, bilgisayar delisi)
BİRİNCİ BÖLÜM:
(Perde açılığında anne ve kızı sağ taraftaki kanepede yan yana oturmaktadır. Anne tırnaklarını törpülemekte, kız ise oje sürmektedir.)
KIZ: Ay anişkom ben bu rengi çok seviyorum.(annesine tırnaklarını göstererek ) Nasıl, güzel oldu değil mi?
Anne: bakim, bilmem ki rengi bana göre diil sanki. Hem sen onu bırak da tarihten kaç aldın söyle bakim hıı.
KIZ: ayy anne bi sohbet edemiyoz seninle de, ben biloyodum zaten konunun yine derse geleceğini, hep böyle yapıyon. Nurcihan’ın annesine bak, arkadaş gibiler valla… (kız kalkıp gitmeye yeltenir.)
Anne: bak bak bak!Bana karşı gelirken ağzı nasıl da laf yapıyor hasbamın. Nereye, nereye gidiyon kız? Dinlesene beni….
KIZ: Odama….Buranın havası birden değişti, buz gibi oldu da..(kız ilerler)
Anne: Havası batasıca ! Daha yemek hazırlanacak nereye gidiyon?Mutfağa gel de bir hayrını görelim. Bu adam da nerde kaldı ki…(zil çalar kız kapıyı açmaya gider. Az sonra önde baba olacak şekilde içeri girerler.)
BABA : ( oflaya puflaya çantayı kanepeye fırlatarak oturur. Şakaklarını ovmaya başlar yorgun ve üzüntülüdür.)
ANNE : oh oh oh beyimiz de teşrif ettiler nihayet. Hayırdır yüzünüzden düşen bin parça yine ..
BABA:(imalı bir şekilde)Hoş bulduk, hoş bulduk, Dur bir hanım önce kendime geleyim..
ANNE: Aaa önce kendine geleydin de sonra eve geleydin ne zamandır evde ha varsın ha yoksun. Bu gün hangi havuzun suyunu doldurup boşaltamadınız ki, nasıl havuzsa senelerdir dolmuyor bu …
BABA: Sen yıllardır tırnaklarının cilasını düzeltebildin mi ki benim havuz problemlerim çözüme ulaşsın, hem zaten canım burnumda,ilişme bana n’olur.
ANNE: Onu görüyoruz zaten bilmediğimiz bir şey değil, bir bugün olsa neyse bizim yıllardır durumumuz bu zati
KIZ: Ne olmuş benim canım babişkoma… (boynuna sarılır)
BABA: Sorma kızım, bir öğrencim kaç gündür okulda görünmüyordu, meğer babasını kaybetmiş ona taziyeye gittim. Gittim ama başıma da gelmeyen kalmadı.
KIZ: eee
ANNE:?
BABA: Tam arabayı evin önüne park etmeye çalışırken, arkadan bir genç elleri ile bana ”gel gel” diyerek yardım etmeye çalıştı,bende ona uydum.
ANNE-KIZ: eee.
BABA: “E”si…biraz fazla gitmişim.
KIZ: Aman baba ne var bunda bu kadar da kuralcı olmayıver,yamuk da olsa park etseydin..
BABA: Yok kızım, öyle değil, arkada araba varmış. Arabanın ağzı burnu dağıldı tabi, bizim düldülün de arka tamponu gitti.
ANNE: Desene bizim düldül yine makyaj tazeleyecek.
BABA: İndim hemen arabadan, mahalleli başımıza üşüştü. Arabanın sahibi kalaylamadık kap kacak bırakmadı. Adamı zor yatıştırdım. Bana yardım eden gence dönerek “Oğlum hani sen bana gel amca gel diye işaret etmedin mi?” dedim.Baktım ki ooo.. Hala elleri havada gelene geçene” gel gel” yapıyor. Meğer mahallenin delisiymiş.Ne bileyim ben…
ANNE: (elleriyle deliyi taklit ederek, geri geri mutfağa doğru giderken.) “gel gel ,topla da gel, arka arka gel,yemek hazırlamaya.
BABA: Allah senin diline düşürmesin, geç bakalım dalganı. Sayende iştah falan kalmadı. Yemek yemeyeceğim. Çalışmam lazım, yarına çok işim var.(Çantasından bilgisayarı çıkarır ve dizlerinin koyar) Adamlar yapıyor valla, önce masaüstüne koyduk, sonra dizüstü şimdi de cebimizde. Bundan sonra neremize bilemem…Neyse oyalamayın beni çalışmam lazım çok işim var.
ANNE: Aman ne büyük değişiklik… Bugün çok işi varmış beyimizin…
BABA:Çok işim var tabi yan gelip yatmıyoruz herhalde…hem benimle dalga geçeceğine sen de kendini biraz yetiştirseydin…
ANNE:Ben zaten yetişkinim canım ama gören kim?(imalı bir şekilde) işten güçten başını kaldırıp da.
BABA:(başını sallayarak) tövbe tövbe çocuğun yanında…
KIZ:Babişkom… işin ne zaman biter ? Benim “fesbuka “girmem gerek.
Baba:ne buk ne buk?
Kız:ne buk değil baba fesbuk.Facebook diye yazılır fesbuk diye okunur.yüz kitabı demektir İngilizcede.
Baba: Ne buksa işte çok işim var bu akşam.kusura bakma..( kendi kendine yüzünde hafif bir gülümseme) adamlara bak yüz kitapları böyleyse ayak kitapları kim bilir nasıldır.)
Kız:N’oluyo ya size Allah aşkına akşamdan beri sert çıkıp duruyorsunuz bana,beni evlatlık mı aldınız ha?
Baba(başını bilgisayarda kaldırarak kızını süzer): A benim akıllı kızım öyle olsa seni mi alırdık.
Kız:(hiddetinden ayağını yere vurur.) of ya…
Baba: şaka şaka güzel kızım benim. Mail adresi oluşturmam lazım “a”yı yazıyorum da etrafındaki çemberi çizemiyorum çıldıracağım valla.
Kız: Şimdi güzel kızın oldum değil mi?(eğilerek babasına nasıl yazılacağını gösterir)Bak işte bu kadar basit. Aslında yardım etmemem lazım ama…
Baba:Nazlım benim … Büyük harf- küçük harf nazıl yazılıyor?
Kız:baba ya sen de hiç bişey bilmiyorsun ama..sıkıldım artık.
Baba: Valla Sami Bey – bizim müdür yardımcısı-sağ olsun ne zaman bir şey sorsam üşenmeden anlatıyor. senin gibi fırça atmıyor.
Kız:sen de ona sor o zaman.Ben gidiyorum biraz tablette oynayayım.
Baba:Ama ben daha akıllı tahta ile ilgili…
KIZ:Valla ben gidiyom …Hem o akıllı tahta değil baba,etkileşimli tahta…
Anne:Yürü kızım baban bilgisayarın başına geçince fani olmaktan çıkıyor,ölümsüzleşiyor, acıkmıyor susamıyor,tuvaleti uykusu gelmiyor.Biz gidelim.(çıkarlar)
(fon müziği)
Baba(biraz daha bilgisayarın üzerinde tuşları araya araya yazmaya çalışır.) Ben de uyusam artık. İyice yoruldum. Acaba artık emekli mi olsam. Olmak lazım tabi, bizim vaktimiz doldu.Yok yok olmaz… nasıl emekli olacağım ki….oğlan üniversitede…. Kız okuyor… Hanım dersen o başka telden çalıyor… İyice perişan oluruz… Nasıl geçiniriz sonra. Madara oluruz çıkarız…Yok yok olmaz…ÇOK ÇALIŞMAM LAZIM ÇOK… (IŞIKLAR SÖNER)