Salah Birsel (1919-1999) 1919’da Balıkesir’in Bandırma ilçesinde doğan sanatçı, İzmir’de Saint Joseph Fransız Okulu ve İzmir Erkek Lisesinde tamamladıktan sonra İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesine girmiştir. 2 yıl sonra aynı üniversitenin Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne geçmiştir. Öğretmenlik, iş müfettişliği, kütüphane müdürlüğü, Türk Dil Kurumu Yayın Kolu Başkanlığı gibi görevlerde bulunan sanatçı, çok çeşitli dergilerde şiir ve yazılar yayınlamış; birçok kitap kaleme almıştır. Salah Birsel 1999 yılında İstanbul’da yaşamını yitirmiştir. Edebi Kişiliği: Şiir, deneme, eleştiri, günlük, roman, inceleme alanlarında eserler veren sanatçı asıl şöhretini 1970’ten itibaren yazdığı denemeleriyle sağlamıştır. Gerek şiirleri gerekse denemeleriyle özellikle mizah edebiyatımıza çok şey katmış olan yazar parlak zekâsı, geniş kültürü ve ironik yaklaşımları ile eserlerinde farklı bir atmosfer oluşturmuştur. Şiirlerinde duygudan, lirizmden daha çok zekâya ve akla önem vermiştir. Garip ve İkinci Yeni akımlarını kendine göre yorumlayarak uzaktan izlemiş olan Salah Birsel Halk şiirine yaklaşan, yalın bir üslupla şiirlerini yazmıştır. Eserlerinde geçmişin İstanbul kahvelerini, Beyoğlu’nu, Boğaziçi’ni, alelade insanların yaşamlarından kesitleri anlatmış olan sanatçı dil ile oynamış ve sıradan olanı bile şiire çevirmiştir. Kısaca özetleyecek olursak; İlk şiirlerinde N.Fazıl ve N.Hikmet’in etkisinde kalmış, daha sonra Garipçilerin etkisinde kalmıştır. 1955’ten sonra Garip şiirinden sıyrılarak bağımsız, kendine özgü bir şiir yapısı ortaya koymuştur. Asıl ününü deneme türünde sağlamıştır. Lirik şiiri değil, zekâ şiirini savunmuştur. Her şiirinde yeni bir ses yeni bir yapı kurmaya çalışmıştır. Eserleri: Şiir: Hacivat’ın Karısı, Kikirikname, Dünya İşleri, Ases, Haydar Haydar Deneme: Şiirin İlkeleri, Kaybolmuş Cennet Bahçesi, Şiir ve Cinayet, Sen Beni Sev, Amerikalı Tolstoy, Hal- ley Kimi Kurtarır, Nezleli Karga, Hafiyeler Önde Gider, Gandi ya da Hint Kirazının Gölgesinde Anı: Boğaziçi Şıngır Şıngır Mıngır, Kahveler Kitabı, Ah Beyoğlu Vah Beyoğlu, Sergüzeşt-i Nano Bey ve Elmas Boğaziçi Roman: Dört Köşeli Üçgen