Selim İleri (1949-…) 30 Nisan 1949’da İstanbul’da doğan sanatçı, 1968 yılında Atatürk Erkek Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini yarıda bırakan sanatçının ilk öyküsü 19 yaşında yazdığı Cumartesi Yalnızlığı‘dır. Ayrıca ilk yazısını 1967 yılında, Yeni Ufuklar dergisinde yayımladı. 1998 yılında Devlet Sanatçısı unvanını alan sanatçı, yıllarca Cumhuriyet gazetesinin kültür-sanat sayfasında, “Yazı Odası” köşesinde makaleler yazdı. Radyo ve televizyonlara birçok program yapan sanatçı, 2008 yılından beri Zaman Gazetesi’nde yazılar kaleme almaktadır. Edebi Kişiliği: Roman ve öykülerinde İstanbul’da yaşanmış hayatı, burada yaşayanları, özellikleri edebiyatçıları anlatmak, canlandırmak, üzeri tozlarla örülmüş anıları hafızalarda yeniden harekete geçirmek ister. Onun hikâye ve romanlarında edebiyatçılarımız geleceğe ikinci defa ve yenilerek taşınmaktadır. Bazı hikâye ve romanlarında aydınların dramını anlatır. Eserlerini kolay yazan sanatçıda üslup kaygısı yoktur. Roman ve öykülerinin yanı sıra senaryolar, denemeler ve edebiyatla ilgili incelemeler yazmıştır. Eserleri: Roman: Destan, Gönüller, Her Gece Bodrum, Ölüm İlişkileri, Bir Akşam Alacası, Yaşarken ve Ölürken, Ölünceye Kadar Seninim, Yalancı Şafak, Saz Caz Düğün Varyete, Hayal ve Istırap, Kafes, Mavi Kanatlarınla Yalnız Benim Olsaydın, Gramofon Hala Çalıyor, Kimsesiz Okurlar İçin, Yarın Yapayalnız Öykü: Cumartesi Yalnızlığı, Pastırma Yazı, Dostlukların Son Günü, Bir Denizin Eteklerinde, Eski Defterlerde Solmuş Çiçekler, Son Yaz Akşamı Anı: Annem İçin Ağlıyorum