4. Türkçe sözcüklerin başında “c, f, ğ, h, j, l, m, n, p, r, ş, v, z” sesleri bulunmaz. “Ne, niçin, nasıl, nine, ninni, hangi, hangisi, pire, pastırma, vermek, varmak” gibi Türkçe sözcükler bu kuralın dışında kalır.
5. Türkçe sözcüklerde uzun ünlü ses bulunmaz. Düzeltme işaretli sözcükler Türkçe değildir: rüzgâr, kâğıt, dükkân… 6. Türkçe sözcük başında ve sonunda çift ünsüz bulunmaz: spor, tren, kral, prens, mont, lens, pens, grup…Not: “ilk, genç, ast, üst, dört…” gibi Türkçe sözcükler bu kuralın dışında kalır.
7. Türkçe sözcüklerde “ç, ş, y” sesleri inceltici etki yapar: bıçmak → biçmek yaşıl → yeşil yanı → yeni 8. Türkçe sözcüklerde kesmeli hece yoktur: san’at, te’sir, neş’e…